Prawda rzeczywistości wirtualnej

W obecnych czasach masowego rozpowszechnienia technologii rzeczywistość wirtualna, operująca jako modus vivendi, niweluje wiele ludzkich funkcji psychofizycznych, minimalizuje energię witalną i w efekcie wytwarza ducha. Na gruncie teatru znajdujemy się w obliczu wielu pytań i konieczności redefinicji tradycyjnych określeń sztuki i człowieczeństwa. Rzeczywistość wirtualna otwiera wiele różnorodnych twórczych perspektyw, jednak w dobie globalizacji, przy postępującej likwidacji klasycznych szkół oraz rezygnacji z rodzimych tradycji, które zastępowane są wytworami rzeczywistości wirtualnej, prowadzi do dehumanizacji i może być zagrożeniem dla teatru. Tak brzmią popularne poglądy na przyszłość ludzkości i teatru jako jej typowej formy ekspresji i komunikacji. Czy jednak wyrażają całą prawdę na temat obecnej sytuacji? To właśnie będzie główny temat dyskusji. Spekulacje na tematy związane z teatrem będą punktem wyjścia do szerszej filozoficznej refleksji nad kulturą i jej mediami, jak również nad podobieństwami i różnicami pomiędzy materią i kodem, fizycznością i (komputerową) symulacją.