Max Black, czyli 62 sposoby wsparcia głowy ręką

Max Black, czyli 62 sposoby wsparcia głowy ręką to naładowane wybuchową energią dzieło, łączące w sobie elementy muzyczne i teatralne, które działa na zasadzie reakcji łańcuchowej: myśl zmienia się w słowa, a następnie w działania, dźwięki, ogień i dym. Na skutek wymyślnych eksperymentów i działań niespokojnego ducha-aktora powstaje fantastyczny pejzaż dźwiękowy. Scena staje się laboratorium, w którym przeprowadzane są badania łamiące wszelkie naukowe standardy, i które równocześnie stanowi scenę dla dzieła muzyczno-teatralnego wykraczającego poza klasyczne schematy gatunku i niepoddającego się klasyfikacji. Max Black nie jest biografią ani portretem wybitnego filozofa i logika Maxa Blacka, urodzonego w 1909 roku w Baku, ale czerpie inspirację z jego słynnego eseju On Vagueness (O nieostrości), ponieważ sednem sztuki jest niejednoznaczność (określana przez logików nieostrością). Heiner Goebbels odrzuca tradycyjne formy dramatyczne, aby odkryć świat, w którym maszyny, ogień i elektryczność, hałasy i melodie tworzą własne historie, stając się instrumentami kreującymi polifoniczną opowieść.

• Elektroteatr im. Konstantina Stanisławskiego
• Muzyka i reżyseria — Heiner Goebbels
• Tekst — na podstawie zapisków Maxa Blacka, Georga Christopha Lichtenberga, Paula Valéry’ego, Ludwiga Wittgensteina
• Występuje — Aleksander Pantielejew
• Dźwięk — Willi Bopp, Aleksander Michlin
• Kostiumy — Jasmin Andreae, Anastasija Niefiedowa
• Światło i scenografia — Klaus Gruenberg
• Sampling na żywo — Władimir Gorlinski
• Premiera — 7 października 2015