Jadwiga Rodowicz-Czechowska

Jadwiga Rodowicz-Czechowska, fot. Waldemar Czechowski

fot. Waldemar Czechowski

Jadwiga Rodowicz-Czechowska (ur. 1954, Polska) jest absolwentką japonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Przebywała na stypendium japońskiego Ministerstwa Edukacji, studiując na Uniwersytecie Tokijskim oraz poznając sztukę pod kierunkiem Kanze Tetsunojo VIII. Podróżowała po Japonii w celu badania tradycyjnych sztuk widowiskowych. Współpracowała z Teatrem Laboratorium w okresie jego prac nad kulturą czynną. W 1982 roku obroniła pracę doktorską poświęconą rzemiosłu aktorskiemu w na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1980–1990 pracowała w Ośrodku Praktyk Teatralnych „Gardzienice” jako aktorka i współorganizatorka wybranych przedsięwzięć. Pracowała jako adiunkt w Zakładzie Japonistyki i Koreanistyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie. W latach 1994–2012 pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2008–2012 jako ambasador RP w Japonii. W Polsce ukazały się jej trzy książki: Pięć wcieleń kobiety w teatrze nō (1993), Aktor doskonały (2000) oraz Boski dwumian. Przenikanie rzeczywistości w teatrze nō (2009), wydanej przez Instytut Grotowskiego, a także artykuły w „Dialogu”, „Didaskaliach”. Za granicą publikowała w „The Drama Review” oraz periodykach japońskich. Zainicjowała w Polsce i kontynuuje pracę nad teatrem , tłumaczyła pisma Zeamiego Motokiyo, jest autorką dwóch pierwszych w tradycji polskiego teatru sztuk w konwencji : Stroiciela fortepianu (premiera w Warszawie i w Tokio w 2011 roku) oraz Chinkon/Ukojenie dusz (premiera podczas Olimpiady Teatralnej). Jej debiutem reżyserskim było Umiłowanie według opowiadania Yukio Mishimy w Teatrze Pieśń Kozła w 2015 roku.