Miejsce
Synagoga Pod Białym Bocianem
Synagoga Pod Białym Bocianem według projektu niemieckiego architekta Carla Ferdinanda Langhansa została wybudowana w 1829 roku z inicjatywy liberalnych Żydów. Wkrótce przerodziła się w główną wrocławską synagogę, a w 1872 roku przekazano w użytkowanie ją frakcji ortodoksyjnej. W nocy z 9 na 10 listopada 1938 roku, w trakcie nocy kryształowej, bojówki hitlerowskie zdewastowały wnętrze synagogi. Nie została ona jednak spalona i podczas wojny służyła za warsztat samochodowy i magazyny mienia żydowskiego zrabowanego przez Rzeszę Niemiecką. Po wojnie Żydzi, którzy osiedlili się we Wrocławiu, nadal korzystali z synagogi. Dyskryminacyjna polityka władz PRL-u, kolejne fale emigracji ludności pochodzenia żydowskiego i akty wandalizmu przyczyniły się do stopniowej degradacji obiektu. W 1974 roku synagoga została przejęta przez Skarb Państwa i niebawem popadła w ruinę. W 1996 roku została przekazana odrodzonej Gminie Żydowskiej, która zdołała przeprowadzić początkowe prace remontowe. W 2005 roku z inicjatywy Bente Kahan, norweskiej artystki żydowskiego pochodzenia, powstało w synagodze Centrum Kultury i Edukacji Żydowskiej. Utworzona rok później Fundacja Bente Kahan pozyskała fundusze, które umożliwiły remont synagogi. Od 2010 roku synagoga jest czynnym miejscem modlitwy. Poza świętami żydowskimi odbywają się tam koncerty, przedstawienia, pokazy filmów i konferencje, a także wystawy stałe i czasowe. Sala główna posiada widownię na czterysta osób.
