Po „Burzy” Szekspira

Biogram

Teatr Muzyczny Capitol

Zespół

Opis

Do realizacji autorskiego spektaklu opartego na szekspirowskich motywach z Burzy zaproszono jedną z najciekawszych twórczyń teatralnych, Agatę Dudę-Gracz. To nie jest zwykła adaptacja, ale kolejny szekspirowski apokryf reżyserki, moralitet o umieraniu człowieka w człowieku, o samotności i niespełnieniu. Rzecz o tym, jak pozornie niewiele znaczące decyzje stają się pasmem błędów życiowych, prowadzących do głębokiej frustracji i nienawiści do najbliższych. O tym, jak – i dlaczego – zabijamy w sobie magię, radość i akceptację życia.

Teatr Muzyczny Capitol
Scenariusz, reżyseria, scenografia, kostiumy ― Agata Duda-Gracz
Występują ― Ewelina Adamska-Porczyk, Janina Garbińska-Budzińska, Tomasz Leszczyński, Maciej Maciejewski, Bartosz Picher, Sylwester Piechura, Zbigniew Ruciński/Feliks Szajnert, Cezary Studniak Helena Sujecka, Justyna Szafran, Emose Uhunmwangho, Mikołaj Woubishet
Muzyka ― Jakub Ostaszewski
Choreografia ― Tomasz Wesołowski
Reżyseria światła ― Katarzyna Łuszczyk
Asystenci reżysera ― Dagmara Olewińska, Sabina Misakiewicz
Premiera ― 8 kwietnia 2016

Agata Duda-Gracz postanowiła przetestować nade wszystko aktorskie zdolności artystów Capitolu. Śpiew został w spektaklu zredukowany do kilku wokaliz i dowcipów. Taniec jest też minimalistyczny, bo sprowadza się do rytmicznego chodzenia po liniach prostych […]. Duda-Gracz napisała całą Burzę od nowa, po swojemu, kontynuując swoisty dialog nie tyle może z Szekspirem, co raczej ze swoim genialnym tatą, Jerzym Dudą-Graczem.

Mirosław Kocur | teatralny.pl
Po „Burzy” Szekspira Agaty Dudy-Gracz dzieje się współcześnie. Jej Prospero jest inteligentem starej daty, który nie potrafi odnaleźć się w dzisiejszej rzeczywistości. Jest erudytą, ma wiedzę, dobry smak, jednocześnie nie zgadza się całym sobą na to, co nie mieści się w jego pojmowaniu świata i jest inne.

Agnieszka Kołodyńska | wroclaw.pl
Po „Burzy” Szekspira wytrąciło mnie z równowagi, intrygująco opowiadając o tym, jak nasz świat łatwo może wypaść z ram. Chciałbym, żeby ten spektakl przemówił do widzów i miał równie wielką siłę oddziaływania na ludzi, jak elżbietańskie dramaty. […] Podobnie jak w arcydziele Szekspira, piękno tego metafizycznego spektaklu tkwi w detalach, które być może są w nim ważniejsze od narracji. To porywająca opowieść o wewnętrznym chaosie, w którym żyjemy, i o marzeniu o ładzie.

Michał Hernes | dzielnicewroclawia.pl